Avuçlarımda kül var...
Yeşildi huzurum, yandı
Yeşildim;
Benim nefes alan
Gözlerinde ışık
Gölgesinde aşk yatan
Gövdesinde sarmaşık
Toprağıyla barışık, çocuklarım vardı...
Gözyaşları başıboş, gülümsemeleri renksiz kaldı
Tutuştu: Saçlarım yandı
Avuçlarımda kül var
Yeşildi suda yan-sı-mam
Su-da yandı...
Nefesimi tıkadı duman
Hani ağaç gölgesinde sevişmek
Tırmanmak, sincaplara erişmek
Avucunu yağmura, ayağını toprağa
"Tanrıyla söyleşmek" vardı...
Önümde külden mezar
Heybemde insan gibi yaşamak
Aklıma çaresizlik estiren
Yaslı rüzgarlar kaldı
0 yorum:
Yorum Gönder